- isnad vermək
- 【動】参照する、 照会する、 問い合わせる[サンショウスル、 ショウカイスル、 トイアワセル]
Mən bunu Naba isnad vermək istəyirdim. — 私は、 この点をナブに問い合わせたかったんだ。
Azərbaycanca — Yaponca Lüğət. 2011.
Mən bunu Naba isnad vermək istəyirdim. — 私は、 この点をナブに問い合わせたかったんだ。
Azərbaycanca — Yaponca Lüğət. 2011.
isnad — <ər.>: isnad etmək (vermək) – bir şeyi bir şəxsə və ya bir yerə və s. yə aid etmək, nisbət vermək, bağlamaq; üstünə atmaq mənalarını bildirir. Zülfi müşkininə dil verdim, o, qanım tökdü; Bu xəta düşdü özündən, mənə isnad etdin. S. Ə. Ş..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
isnad — ə. 1) bir şeyi birinə nisbət vermə, aid etmə; 2) bir fikri sənədlərlə və ya sitatlarla əsaslandırma; 3) məxəz, mənbə, qaynaq; 4) arxa, dayaq, dirək, söykənəcək; 5) sübut, dəlil; 6) ərəb dili qrammatikasında: cümlə üzvləri arasındakı əlaqə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
böhtan — is. <ər.> Birini ləkələmək üçün nahaqdan ona pis bir şey isnad etmə; iftira, şər. Həqqa ki, deyil bu nüktə böhtan; İsbatinə vardır əldə bürhan. M.. <Heydər bəy:> Naçalnik, tamam danışdığı sözlər böhtandır. M. F. A.. Uryadnik bir iki… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bağlamaq — f. 1. İp və başqa materiallar vasitəsilə şeyləri bir birinə rəbt etmək. Atları axura bağlamaq. Qayığı körpüyə bağlamaq. Toyuğun ayaqlarını bağlamaq. // İp və s. ilə bir şeyi başqasına və ya bir neçə şeyi bir yerə rəbt etmək, tərtib etmək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həml — ə. 1) yük; 2) ikicanlılıq, hamiləlik; 3) boynuna qoyma, isnad vermə; 4) həvalə etmə, aid etmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
animizm — <lat.> İbtidai insanların hər bir şeyin ruhu olduğuna inanması, təbiət qüvvələrinə və hadisələrinə ruhi isnad verməsindən ibarət etiqadı (dini etiqadların ilk mənşəyi). Animizmin başlıca ideyası … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bilmək — f. 1. Bir şey haqqında məlumatı olmaq, xəbərdar olmaq, vaqif olmaq. Mən bunu çoxdan bilirdim. Bu xüsusda mən heç bir şey bilmirəm. Bilirsənsə, gəl söylə. Mən sənin fikrini bilmək istərdim. – Ey dil, aman dı, sirrini biganə bilməsin. M. Ə. S.. Qoy … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ayaq — 1. is. 1. İnsan və heyvanın yeriməsinə xidmət edən bədən üzvü. Balaca ayaq. Qarın üstündə heyvan ayağının izi var. Ayaq barmaqları. – Təkərlərin səsi, atların ayaqlarının tappıltısı meşələrə səs salırdı. N. N.. Fərraşlar Məşədi Həsəni yıxıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boyun — is. 1. Başın bədənlə birləşən hissəsi. Yoğun boyun. Əyri boyun. Uzun boyun. Boynundan yapışmaq. 2. Paltarın, boğazı dövrələyən hissəsi. Paltonun boynu. Dik boyun. Köynəyin boynu dardır. 3. Arabaya və kotana qoşulan cüt heyvan (öküz, ya kəl).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şahid — is. <ər.> 1. Bir hadisəni, əhvalatı, işi öz gözü ilə görmüş və ya görən adam. Mən bu hadisələrin şahidiyəm. – Mənim sakin olduğum otağın üzü <Sarıköynəkgilin> həyətinə olduğu üçün hər işinə şahid olurdum. S. H.. Onsuz da evin hər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üst — sif. və zərf 1. Bir şeyin ən yuxarı səthi, üzü; üzər (alt ziddi). Şkafın üstünü təmizləmək. – Sona kağızı mizin üstünə qoymuşdu. N. N.. Dildarın hirsi xeyli soyumuş, köpü bir az alınmışdı. Könülsüz könülsüz gedib, kuşetkanın üstündə oturdu. Ə.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti